Tıpkı bir nefes gibisin. İçimde tuttuğum sürece benimsin. Bırakırsam gideceksin, bırakmazsam öldüreceksin. Kahraman Tazeoğlu
Aşkta kör olanlar, sevginin yalancı olduğunu bilmesine rağmen, ona “Kanmayı” değil, “İnanmayı” seçerdi.
Bir çocuğun tüm dünyaya küsmesine, tek bir oyuncağının kırılması yeter.
Keşke hayatının romanını yazarken beni kalem diye kullanmasaydın!
Hiç kimse “gel” diye bağıramıyor penceresini açıp bir gece yarısı..
Soğuk senden gelse de sensizlikten üşüyen ellerimi içimdeki yangında ısıtmayı da öğrendim. Anlayacağın, bildiğin gibiyim hala… Yani unutabileceğin kadarım…
Ben küçücük bir yağmur damlasıyken şimdi bütün gökyüzünün yükünü taşıyorum…
Bu ilkti ve son olacaktı. Bir daha kimseyi sevmeyecekti. Hayatına giren ilk erkeğin, aynı zamanda hayatından çıkan ilk erkek olması ne acıydı.
İnsan gibi hayal kurmazsan hayal gibi insanların peşinden koşarsın.
Bilmeden kötülüğe destek verenler gözünü biraz açık tutsaydı “Allah zalimlere fırsat vermesin” diye dua etmek zorunda kalmazdı.
Sana susacaklarım var bugün biliyor musun? Ve şimdi susuyorum, dinliyor musun?
Mum, kararlı yanarak yavaş yavaş erir, sonuna yaklaşırken alev büyür ve delicesine dalgalanır. Mum eriyerek yüzeye iyice yayıldığında, sönmeye yüz tutarken alev küçülür.
